Hauðr frák Hákun verja
hart, svát eigi skorti;
Eirekr hefr eggjar
ótrauðr verit rjóða.
Ok sǫgðu þar ýtar
Ármóð vera síðan
— sá var greppr við gumna
glaðr — hǫfðingja inn þriðja.
Frák Hákun verja hauðr hart, svát eigi skorti; Eirekr hefr verit ótrauðr rjóða eggjar. Ok ýtar sǫgðu þar síðan Ármóð vera inn þriðja hǫfðingja; sá greppr var glaðr við gumna.
I have heard that Hákon defended the land hard, so that nothing was lacking; Eiríkr was not reluctant to redden sword-edges. And men said that Ármóðr was then the third commander there; that man was cheerful towards [his] men.
[6] Ármóð ‘Ármóðr’: Ármóðr from Ǫnundarfjǫrðr and his son Árni are named among the leaders of the Norwegian army in Jvs 1879, 71. In ÓT, Ármóðr is described as a great champion, though this may derive from the poem (Ólafur Halldórsson 2000, 78), and he is not specifically named as a commander in Eiríkr jarl’s troop. See also st. 29 and Context on Ármóðr and his fate.