Þat veitk bazt
und blôum himni
kenninafn,
svát konungr eigi,
es Rǫgnvaldr,
reiðar stjóri,
heiðumhôr
of heitinn es.
Ok mildgeðr
markar dróttinn
Veitk þat kenninafn bazt und blôum himni, svát konungr eigi, es Rǫgnvaldr, stjóri reiðar, es of heitinn heiðumhôr. Ok mildgeðr dróttinn markar...
I know that nickname to be the best under the blue sky that a king might have, that Rǫgnvaldr, the steerer of the carriage [RULER], is called ‘High with Honours’. And the generous-minded lord of the forest...
[7] ‑hôr: ‑hœri F
[7] heiðumhôr ‘High with Honours’: This, the explanation generally accepted today, is first proposed by Bugge (1894, 137-8), who notes that although ON heiðr does not occur in the pl., synonyms like sœmð do. The comp. heiðumhæri is the normal form in prose (on the difference between heiðumhôr and heiðumhæri, see ÍF 26, 83, n.).