Frónb*ands fœriǫndrum
fríðr til Nóregs síðan
sker-Baldr Skǫglar elda
skjaldbúnum lét haldit.
Heiðinn heiman flýði
hildingr, né þar vildi,
áðr, enn Óláfs bíða
jarl, af sínu hjarli.
Síðan lét fríðr Skǫglar elda sker-Baldr haldit skjaldbúnum fœriǫndrum frónb*ands til Nóregs. Heiðinn hildingr flýði áðr heiman af hjarli sínu, né vildi jarl enn bíða Óláfs þar.
Then the handsome Baldr <god> of the skerry of the fires of Skǫgul <valkyrie> [(lit. ‘skerry-Baldr of the fires of Skǫgul’) SWORDS > SHIELDS > WARRIOR = Óláfr] steered the shield-adorned travelling skis of the land-bond [SEA > SHIPS] to Norway. The heathen ruler had already fled away from his territory, and the jarl did not wish to wait any longer for Óláfr there.
[7] áðr ‘already’: The adv. áðr ‘before’ here, as elsewhere, seems to give pluperfect force to the verb, hence flýði áðr ‘had already fled’. It would give less good sense, though smoother syntax, if taken as qualifying né vildi, hence ‘and had not wished’ (l. 6).