Ok Ingjald
ífjǫrvan trað
reyks rausuðr
á Ræningi,
þás húsþjófr
hyrjar leistum
goðkynning
í gǫgnum sté.
Ok sá yrðr
allri þjóðu
sanngǫrvastr
með Svíum þótti,
es hann sjalfr
sínu fjǫrvi
frœknu fyrstr
of fara skyldi.
Ok rausuðr reyks trað Ingjald ífjǫrvan á Ræningi, þás húsþjófr sté leistum hyrjar í gǫgnum goðkynning. Ok með Svíum þótti sá yrðr sanngǫrvastr allri þjóðu, es hann sjalfr fyrstr skyldi frœknu of fara fjǫrvi sínu.
And the gusher of smoke [FIRE] overcame Ingjaldr alive in Ræningr when the house-thief [FIRE] strode with soles of fire through the descendant of gods. And among the Swedes that fate seemed the most just to all people that he himself should be the first, valiantly, to end his life.
[16] skyldi: vildi F, J1ˣ, J2ˣ, ‘uilldis’ R685ˣ
[16] skyldi ‘should’: The J transcripts and F read vildi ‘would, wanted to’, while skyldi appears only in Kˣ. For this reason Noreen (1912b, 132; Yt 1925) and Hkr 1991 select vildi. But the choice of skyldi is justified, because the form occurs repeatedly throughout Yt.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |