Gǫnsurr, gráði, gol, ofviðri,
gjósta, grindill, gæla ok óhljóðr,
gneggjuðr, gǫnsuðr, gœ, dynfari,
hlǫmmuðr, ganrekr, húsbrjótr ok þjótr.
Gǫnsurr, gráði, gol, ofviðri, gjósta, grindill, gæla ok óhljóðr, gneggjuðr, gǫnsuðr, gœ, dynfari, hlǫmmuðr, ganrekr, húsbrjótr ok þjótr.
Rushing one, zephyr, steady wind, flurry, flaw, destroyer, whiff and un-silent one, neigher, rusher, winter-weather, din-farer, roarer, one driven by witchcraft, house-destroyer and howler.
[7] hlǫmmuðr: ‘hlo᷎mmu[…]’ B, ‘hlo᷎mmudr’ 744ˣ
[7] hlǫmmuðr (m.) ‘roarer’: This agent noun is derived from the weak verb hlamma ‘give a dull, heavy sound’. In the stanza from Alv cited in Skm (SnE 1998, I, 90, see also 146 n.), this is the name for ‘wind’ in Hel: heitir í Heliu hlummuðr ‘it is called hlummuðr in Hel’ (spelled ‘hlavmmvðr’ R(37v), ‘hlumudr’ Tˣ(39r) and ‘hlǫmmvðr’ A(14v)). Ms. C(7r) of Skm and the Codex Regius version of the Poetic Edda (Alv 20/6) have the variant hviðuðr m. ‘stormer’ (from the weak verb hviða ‘blast, gust’; see Güntert 1921, 145). The wind-heiti hlǫmmuðr does not occur elsewhere.