Níu eru himnar á hæð talðir;
veit ek inn nezta, sá es Vindbláinn,
sá es Heiðornir ok Hreggmímir;
annarr heitir Andlangr himinn
— þat máttu skilja — þriði Víðbláinn;
Víðfeðmi kveðk vesa inn fjórða,
Hrjóðr — ok Hlýrni hygg inn sétta —
Gimir, Vetmímir; get ek nú vesa
átta himna upp um talða;
Skatyrnir stendr skýjum efri;
hann es útan alla heima.
Níu himnar eru talðir á hæð; ek veit inn nezta, sá es Vindbláinn, sá es Heiðornir ok Hreggmímir; annarr heitir Andlangr himinn – máttu skilja þat – þriði Víðbláinn; kveðk Víðfeðmi vesa inn fjórða, Hrjóðr – ok hygg Hlýrni inn sétta – Gimir, Vetmímir; get ek nú vesa átta himna upp um talða; stendr Skatyrnir efri skýjum; hann es útan alla heima.
Nine heavens are counted on high; I know the lowest, it is Vindbláinn, it is Heiðornir and Hreggmímir; the second is called Andlangr himinn – you can understand that – the third [is] Víðbláinn; Víðfeðmir I say is the fourth; Hrjóðr – and Hlýrnir I believe is the sixth – Gimir, Vetmímir; I say that now eight heavens have been counted; Skatyrnir stands above the clouds; it is beyond all the worlds.
[8] And‑: ‘[…]nd‑’ B, ‘jard‑’ 744ˣ
[8] Andlangr (m.): The second heaven, ‘outstretched one’ or ‘stretching from one end to another’ (substanivised adj.). This name occurs in late Christian poetry (cf. Árni Gd 29/8IV). According to Falk (1925b, 35), who construes Andlangr with himinn ‘heaven’, Andlangr himinn is a result of the misinterpretation of Andlegr himinn ‘spiritual heaven’ (spirituale coelum), which may go back to the Old Norse Elucidarius (Eluc 1992, 4-5): Annarr andlegr, þar es andlegar scepnor bvggua, þat ero englar ‘The second [heaven is] spiritual, where live the spiritual beings, that are the angels’. See also Note to l. 1 above.