Níu eru himnar á hæð talðir;
veit ek inn nezta, sá es Vindbláinn,
sá es Heiðornir ok Hreggmímir;
annarr heitir Andlangr himinn
— þat máttu skilja — þriði Víðbláinn;
Víðfeðmi kveðk vesa inn fjórða,
Hrjóðr — ok Hlýrni hygg inn sétta —
Gimir, Vetmímir; get ek nú vesa
átta himna upp um talða;
Skatyrnir stendr skýjum efri;
hann es útan alla heima.
Níu himnar eru talðir á hæð; ek veit inn nezta, sá es Vindbláinn, sá es Heiðornir ok Hreggmímir; annarr heitir Andlangr himinn – máttu skilja þat – þriði Víðbláinn; kveðk Víðfeðmi vesa inn fjórða, Hrjóðr – ok hygg Hlýrni inn sétta – Gimir, Vetmímir; get ek nú vesa átta himna upp um talða; stendr Skatyrnir efri skýjum; hann es útan alla heima.
Nine heavens are counted on high; I know the lowest, it is Vindbláinn, it is Heiðornir and Hreggmímir; the second is called Andlangr himinn – you can understand that – the third [is] Víðbláinn; Víðfeðmir I say is the fourth; Hrjóðr – and Hlýrnir I believe is the sixth – Gimir, Vetmímir; I say that now eight heavens have been counted; Skatyrnir stands above the clouds; it is beyond all the worlds.
[13] Hlýrni: hlýrnir B
[13] Hlýrni (m.): This poetic name (nom. Hlýrnir) for ‘heaven’ is derived from hlýrn n. ‘sun’ or ‘moon’ (see Note to Þul Dœgra l. 1), hence it means ‘adorner of/with celestial bodies’, i.e. the sun and the moon (cf. Kommentar III, 330; AEW: hlýrn). In Alv 12/2 this heiti belongs to the language of the gods. The name occurs in Christian skaldic poetry of the C12th-14th (e.g. Ólsv Kristdr 2/3, Árni Gd 63/3 IV, 70/7IV).