Þér frák, Þorbergs hlýri,
— þess gerðusk ér verðir —
— helt, unz hann of spillti —
Haralds bróðurson góðan.
Vǫkðu ǫfundmenn ykkar
iðula róg á miðli
(óþǫrf lízk mér) arfa
Ôleifs (í þeim môlum).
Frák bróðurson Haralds góðan þér, hlýri Þorbergs; ér gerðusk þess verðir; helt, unz hann of spillti. Ǫfundmenn vǫkðu iðula róg á miðli ykkar arfa Ôleifs; lízk mér óþǫrf í þeim môlum.
I have heard that the son of Haraldr’s brother [= Magnús] was good to you, brother of Þorbergr [= Kálfr]; you made yourself worthy of that; that lasted until he damaged [it]. Envious men constantly stirred up strife between you and Óláfr’s heir [= Magnús]; that seems to me an unnecessary thing in those matters.
[4] Haralds bróðurson góðan: ‘haral[…] sun[…]’ 325VII
[4] Haralds bróðurson ‘the son of Haraldr’s brother [= Magnús]’: This epithet for Magnús may suggest a date of composition of the poem within the reign of Haraldr harðráði (cf. st. 3/4 and Note).