Út réð Erlingr skjóta
eik, sás rauð inn bleika,
— iflaust es þat — jǫfri,
arnar fót, at móti.
Skeið hans lá svá síðan
siklings í her miklum
(snarir bǫrðusk þar sverðum)
síbyrð við skip (fyrðar).
Erlingr, sás rauð inn bleika fót arnar, réð skjóta út eik at móti jǫfri; þat es iflaust. Skeið hans lá svá síðan í miklum her siklings, síbyrð við skip; snarir fyrðar bǫrðusk þar sverðum.
Erlingr, who reddened the pale foot of the eagle, caused the oak vessel to be launched against the ruler [Óláfr]; that is without doubt. His warship lay thus afterwards in the great host of the prince [Óláfr], alongside [his] ship; brisk men fought there with swords.
[1] Út: ótt 61