Þit munuð hvergi hæfir þykkja,
Sigurðr ok Sjólfr, í sveit konungs,
ef ek Hjálmars get ins hugumstóra,
þess er snarligast sverði beitti.
Þit munuð hvergi þykkja hæfir í sveit konungs, Sigurðr ok Sjólfr, ef ek get Hjálmars ins hugumstóra, þess er beitti sverði snarligast.
You two will nowhere appear worthy in a king’s retinue, Sigurðr and Sjólfr, if I mention Hjálmarr inn hugumstóri (‘the Great-minded‘), the one who wielded the sword most keenly.
[3] Sigurðr ok Sjólfr: so 343a, 173ˣ, ‘s. ok s.’ 7, 344a, ‘Sig. ok si.’ 471
[3] Sigurðr ok Sjólfr ‘Sigurðr and Sjólfr’: Cf. Ǫrv 36/3 and Note for discussion of the spelling of Sjólfr’s name.