Þit munuð hvergi hæfir þykkja,
Sigurðr ok Sjólfr, í sveit konungs,
ef ek Hjálmars get ins hugumstóra,
þess er snarligast sverði beitti.
Þit munuð hvergi þykkja hæfir í sveit konungs, Sigurðr ok Sjólfr, ef ek get Hjálmars ins hugumstóra, þess er beitti sverði snarligast.
You two will nowhere appear worthy in a king’s retinue, Sigurðr and Sjólfr, if I mention Hjálmarr inn hugumstóri (‘the Great-minded‘), the one who wielded the sword most keenly.
[1] munuð: mund 344a, munið 471
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |