Hervör, dóttir, hví kallar svá?
Full feiknstafa ferr þú þér at illu.
Ær ertu orðin ok örvita;
villhyggjandi, vekr dauða menn.
Hervör, dóttir, hví kallar svá? Full feiknstafa ferr þú illu at þér. Ertu orðin ær ok örvita; villhyggjandi, vekr dauða menn.
Hervǫr, daughter, why do you call thus? Full of curses, you carry on to your detriment. You have become mad and unhinged; reasoning astray, you wake dead men.
[5] Ær: óð corrected from ‘or’ in the hand of JR R715ˣ
[5-6] ær ok örvita ‘mad and unhinged’: This pairing also occurs in the eddic poems Lok 21/1-2, Oddrgr 11/1-2 and HHund II 34/1-2.