Ok varð hinn,
es Ôlfr of vá,
vǫrðr véstalls
of veginn liggja,
es dǫglingr
dreyrgan mæki
ǫfundgjarn
á Yngva rauð.
Vasa þat bært,
at Bera skyldi
valsœfendr
vígs of hvetja,
þás brœðr tveir
at bǫnum urðusk
óþurfendr
of afbrýði.
Ok hinn vǫrðr véstalls, es Ôlfr of vá, varð liggja of veginn, es ǫfundgjarn dǫglingr rauð dreyrgan mæki á Yngva. Þat vasa bært, at Bera skyldi of hvetja valsœfendr vígs, þás tveir brœðr óþurfendr urðusk at bǫnum of afbrýði.
And that guardian of the altar of the sanctuary [KING], whom Álfr slew, had to lie slain when the envy-ridden ruler reddened the bloody sword upon Yngvi. It was not right that Bera had to incite the slaughterers of the slain [WARRIORS] to fight when the two brothers needlessly became each other’s slayers out of jealousy.
[5] dǫglingr: so papp18ˣ, 521ˣ, F, R685ˣ, dǫglingr corrected from ‘dꜹlingr’ Kˣ, dǫglingar J2ˣ, ‘daulingr’ 761aˣ
[5] dǫglingr ‘ruler’: Finnur Jónsson (Hkr 1893-1901, IV), Noreen (Yt 1925) and Bjarni Aðalbjarnarson (ÍF 26) take the word to mean an offspring of Dagr (see st. 8/1), accepting the explanation in SnE (1998, I, 103), although in LP: dǫglingr Finnur Jónsson rejects this.