Hjuggu vér með hjörvi.
Herr kastaði skjöldum,
þá er rægagarr rendi
ræstr at gumna brjóstum.
Beit í Skarpaskerjum
skærubíldr at hjaldri;
roðinn var randar máni,
áðr Rafn konungr felli.
Dreif ór hölða hausum
heitr á brynjur sveiti.
Hjuggu vér með hjörvi. Herr kastaði skjöldum, þá er ræstr rægagarr rendi at brjóstum gumna. Skærubíldr beit at hjaldri í Skarpaskerjum; máni randar var roðinn, áðr Rafn konungr felli. Heitr sveiti dreif ór hausum hölða á brynjur.
We hewed with the sword. An army cast shields away when the drawn corpse-hound [SWORD] ran at the breasts of men. The battle-lancet [SWORD] bit in the conflict at Skarpasker; the moon of the shield-rim [SWORD] was reddened before King Rafn fell. Hot blood gushed from heads of men onto mail-coats.
[3] rægagarr: ‘hrę gagar’ ‘hraegagare W.’ in margin 6ˣ, ‘hraegagare’ LR, R693ˣ
[3] rægagarr ‘the corpse-hound [SWORD]’: The noun gagarr ‘dog, hound’, here forming the base-word in a sword-kenning, is relatively rare. It occurs elsewhere only in the following instances: in Anon Darr 3/7V (Nj 55), where it also forms the base-word in a sword-kenning (hjálmgagarr ‘helmet-hound’), cf. Olsen (1933a, 98), and de Vries (1964-7, II, 40 n. 70), in Anon Mhkv 4/3III, Tindr Hákdr 4/3I and Egill Lv 2/4V (Eg 5), and in the prose of Ldn (ÍF 1, 184), in this last instance as a nickname for Þorgrímr Ljótsson (Þorgrímr gagarr ‘the Dog’).
case: nom.