Hjuggu vér með hjörvi.
Heldr var ek ungr, þá er skífðum
austr í Eyrasundi
undurn frekum vargi,
ok fótgulum fugli
fengu vér, þar er sungu
við háseymða hjálma
hörð járn, mikils verðar.
Allr var ægir sollinn;
óð rafn í valblóði.
Hjuggu vér með hjörvi. Ek var heldr ungr, þá er skífðum frekum vargi undurn austr í Eyrasundi ok fengu vér fótgulum fugli mikils verðar, þar er hörð járn sungu við háseymða hjálma. Allr ægir var sollinn; rafn óð í valblóði.
We hewed with the sword. I was very young when we chopped up a breakfast for the greedy wolf east in the Øresund, and we provided a massive meal for the yellow-footed bird where tough swords sang on rivet-studded helmets. All the sea was troubled; the raven waded in corpse-blood.
[9] ægir var sollinn ‘the sea was troubled’: Occurring here with sollinn, p. p. of svella ‘swell’ (of the sea), the word ægir, used here as a poetic word for ‘sea’, as often elsewhere, also occurs frequently in poetry and in Skm as the name (Ægir) of a mythical sea-giant, sometimes personifying the sea (see LP: ægir; SnE 1998, II, 439, 527). Cf. the second Note to st. 5/5 below.