Hjuggu vér með hjörvi.
Heldr var ek ungr, þá er skífðum
austr í Eyrasundi
undurn frekum vargi,
ok fótgulum fugli
fengu vér, þar er sungu
við háseymða hjálma
hörð járn, mikils verðar.
Allr var ægir sollinn;
óð rafn í valblóði.
Hjuggu vér með hjörvi. Ek var heldr ungr, þá er skífðum frekum vargi undurn austr í Eyrasundi ok fengu vér fótgulum fugli mikils verðar, þar er hörð járn sungu við háseymða hjálma. Allr ægir var sollinn; rafn óð í valblóði.
We hewed with the sword. I was very young when we chopped up a breakfast for the greedy wolf east in the Øresund, and we provided a massive meal for the yellow-footed bird where tough swords sang on rivet-studded helmets. All the sea was troubled; the raven waded in corpse-blood.
[3] austr í Eyrasundi ‘east in the Øresund’: This is the strait separating the Danish island of Sjælland from what is now the southern Swedish province of Skåne. The fact that the speaker, here reciting his death-song, refers to the Øresund as being in the east is consistent with the fact that, according to Ragn (Ragn 1906-8, 156-9, 186-9), RagnSon (Hb 1892-6, 462-3), and Saxo (Saxo 2015, I, ix. 4. 38, pp. 660-3), Ragnarr loðbrók died in the British Isles (in Ragn and RagnSon in England, in Saxo’s account apparently in Ireland).