Hjuggu vér með hjörvi.
Hitt var ei fyr löngu,
er á Gautlandi gengum
at grafvitnis morði.
Þá fengu vér Þóru;
þaðan hétu mik fyrðar,
þá er ek lyngölun lagðak,
Loðbrók, at því vígi.
Stakk ek á storðar lykkju
stáli bjartra mála.
Hjuggu vér með hjörvi. Hitt var ei fyr löngu, er gengum at morði grafvitnis á Gautlandi. Þá fengu vér Þóru; fyrðar hétu mik Loðbrók þaðan, þá er ek lagðak lyngölun at því vígi. Ek stakk stáli bjartra mála á lykkju storðar.
We hewed with the sword. It was not long ago when we set about the slaying of the digging-wolf [SNAKE] in Götaland. That was when we married Þóra; people have called me Loðbrók (‘Hairy-breeches’) from the time when I stabbed the heather-fish [SNAKE] to death in that fight. I thrust the blade with bright ornaments at the loop of the earth [SNAKE].
[9] storðar: ‘storear’ LR
[9] á lykkju storðar ‘at the loop of the earth [SNAKE]’: Cf. kennings for the World Serpent, Miðgarðsormr in ÚlfrU Húsdr 3/4III men storðar ‘the necklace of the earth’ and Húsdr 4/1, 2III stirðþinull … storðar ‘stiff cord ... of the earth’.