Hjuggu vér með hjörvi.
Hitt var ei fyr löngu,
er á Gautlandi gengum
at grafvitnis morði.
Þá fengu vér Þóru;
þaðan hétu mik fyrðar,
þá er ek lyngölun lagðak,
Loðbrók, at því vígi.
Stakk ek á storðar lykkju
stáli bjartra mála.
Hjuggu vér með hjörvi. Hitt var ei fyr löngu, er gengum at morði grafvitnis á Gautlandi. Þá fengu vér Þóru; fyrðar hétu mik Loðbrók þaðan, þá er ek lagðak lyngölun at því vígi. Ek stakk stáli bjartra mála á lykkju storðar.
We hewed with the sword. It was not long ago when we set about the slaying of the digging-wolf [SNAKE] in Götaland. That was when we married Þóra; people have called me Loðbrók (‘Hairy-breeches’) from the time when I stabbed the heather-fish [SNAKE] to death in that fight. I thrust the blade with bright ornaments at the loop of the earth [SNAKE].
[7] ek lagðak lyngölun ‘I stabbed the heather-fish [SNAKE] to death’: The first element lyng- seems clear from the majority ms. readings ‘lyng’, ‘ling’, while ‘-olun’ 1824b, ‘-aulum’ LR and perhaps ‘-auluin’ R693ˣ point to -ölun, acc. sg. of ölunn ‘(a kind of) fish, mackerel’ (see LP: ǫlunn; Nordgaard 1912, 56-7), hence lyngölun, adopted in Skj B, Skald and by Finnur Jónsson (1905). The 6ˣ reading ‘lyngaal vm’ has been taken as lyngál ‘heather-eel [SNAKE]’ with um/of evidently understood as the expletive particle (so CPB; Wisén 1886-9; Krm 1891; Finnur Jónsson 1893b).