Hlær, þá er hildar máva*
* hugr minn, koma þínum
— stafns verðk gjarn til Gefnar —
gælendr fyr mér hæli.
Úlfr veit um — Syn sjálfa
sædags lofak fagra —
— mér verðr grund at grandi
grafsilfrs — etit hafði.
* Hugr minn hlær, þá er gælendr máva* hildar koma hæli þínum fyr mér; verðk gjarn til Gefnar stafns. Lofak fagra Syn sædags sjálfa; grund grafsilfrs verðr mér at grandi; úlfr veit um [þat, er] hafði etit.
My mind laughs when appeasers of the seagulls of battle [RAVENS/EAGLES > WARRIORS] bring your woman before me; I desire the Gefn <goddess> of the headdress [WOMAN]. I praise the beautiful Syn <goddess> of the sea-day [GOLD > WOMAN] herself; the ground of engraved silver [WOMAN] causes me suffering; the wolf knows [what] he had eaten.
[2] * hugr minn ‘my mind’: The ms. reads í hug, but the preposition í ‘in’ is problematic in initial position, where the alliterating syllable hug ‘mind, thought, courage’ would be expected. The phrase í hug is also difficult to accommodate syntactically. The nom. hugr, by emendation, has been construed with the verb hlær ‘laughs’ (l. 1), 3rd pers. sg. pres. indic. of hlæja ‘laugh’.
Pronouns and determiners: Possessive
masc. | fem. | neut. | ||
---|---|---|---|---|
sing. | N A G D | minn minn mín mínum | mín mína minnar minni | mitt mitt míns mínu |
pl. | N A G D | mínir mína minna mínum | mínar mínar minna mínum | mín mín minna mínum |