Anon Mhkv 27III/2 — skínn ‘shines’
Gullormr á sér brennheitt ból;
bjartast skínn í heiði sól;
undrum þykkir gagnsætt gler;
glymjandi fellr hrǫnn of sker.
Allar girnask ár í sjá;
ekki er manni verra en þrá;
fýsa munk ins fyrra vara;
flestr mun sik til nǫkkurs spara.
Gullormr á sér brennheitt ból; sól skínn bjartast í heiði; gler þykkir undrum gagnsætt; hrǫnn fellr glymjandi of sker. Allar ár girnask í sjá; ekki er manni verra en þrá; munk fýsa ins fyrra vara; flestr mun spara sik til nǫkkurs.
The gold-serpent has for itself a burning-hot den; the sun shines brightest in a cloudless sky; glass seems wondrously transparent; the wave falls roaring over the skerry. All rivers yearn to run to the sea; nothing is worse for a man than longing; I shall urge prior caution; most men will save themselves for something.