Varla sýnisk alt, sem er,
*ýtum þeim, er bægir drer;
eigi at eins er í fǫgru fengr;
fundit mun, þat er reynt er lengr.
Ekki var þat forðum farald,
Finnan gat þó œrðan Harald,
hánum þótti sólbjǫrt sú,
slíks dœmi verðr mǫrgum nú.
Varla sýnisk alt, sem er, þeim *ýtum, er drer bægir; eigi at eins er fengr í fǫgru; mun fundit, þat er lengr er reynt. Ekki var þat farald forðum; Finnan gat þó Harald œrðan; hánum þótti sú sólbjǫrt; mǫrgum verðr nú dœmi slíks.
All seems hardly as it is to those men afflicted by eye-disease; not only in the beautiful is there gain; that shall come to light which is inquired into the longer. It wasn’t a malady in the old days; still, the Saami girl drove Haraldr out of his mind; to him she seemed bright as the sun; instances of such happen to many now.
[4] mun þat er reynt er lengr: ‘[…]g[…]’ R, ‘mvn […] er reynt er lengr’ RFJ
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |