Stefjum verðr at stæla brag,
— stuttligt hefk á kvæði lag —
ella mun þat þykkja þula
þannig nær, sem ek henda mula.
Ekki var þat forðum farald;
Finnan gat þó œrðan Harald;
hánum þótti sólbjǫrt sú;
slíks dœmi verðr mǫrgum nú.
Verðr at stæla brag stefjum – hefk stuttligt lag á kvæði –, ella mun þat þykkja þula, þannig nær, sem ek henda mula. Ekki var þat farald forðum; Finnan gat þó Harald œrðan; hánum þótti sú sólbjǫrt; mǫrgum verðr nú dœmi slíks.
Poetry has to be fitted with refrains – I have an abrupt verse-form in this poem – else it will seem a rigamarole, almost as if I were grabbing at crumbs. It wasn’t a malady in the old days; still, the Saami girl drove Haraldr out of his mind; to him she seemed bright as the sun; instances of such happen to many now.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |