Frá ek Angantýs ævi
— óð stofnak svá — góða;
lét drjúgum brot bauga
bjúg hertogi fljúga,
nema ek ljúga, en ek mun eigi ljúga.
Kannk fyr randa runnum
— ráð hófsk grams við dáðir;
menn lofa vísa vinnur —
veg þess konungs segja,
nema ek þegja, en ek mun eigi þegja.
Frá ek Angantýs ævi góða; svá stofnak óð; hertogi lét bjúg brot bauga fljúga drjúgum, nema ek ljúga, en ek mun eigi ljúga. Kannk segja veg þess konungs fyr runnum randa – ráð grams hófsk við dáðir; menn lofa vinnur vísa –, nema ek þegja, en ek mun eigi þegja.
I heard that Angantýr’s life was good; thus I make poetry; the army-leader let bent fragments of rings [GOLD] fly abundantly, unless I lie, and I shall not lie. I can relate the glory of that king before shrubs of shield-rims [WARRIORS] – the power of the ruler was elevated through deeds; men praise the achievements of the leader –, unless I keep quiet, and I shall not keep quiet.