Benfasti varð bresta
— bitu hjalm svalir malmar —
í háturnum hjarna,
heitr, kaldr, þars dreif sveiti*.
Strǫng vas guðr, áðr gengi
(geirmót) konungs Jóta,
bendr sparn almr til unda,
(óx) þvarr, boga stǫrrum.
Kaldr benfasti varð bresta í háturnum hjarna, þars heitr sveiti* dreif; svalir malmar bitu hjalm. Guðr vas strǫng, áðr gengi konungs Jóta þvarr; geirmót óx; bendr almr sparn stǫrrum boga til unda.
The cold wound-flame [SWORD] had to crack in high towers of the brain [HEADS] where hot blood spurted; cool weapons bit the helmet. The battle was strong before the company of the king of the Jótar [DANISH KING = Haraldr] diminished; the spear-meeting [BATTLE] intensified; the bent elm-bow kicked sedge-grass of the bow [ARROWS] towards wounds.