Lítt mun halr inn hvíti
— hrafn etr af ná getnum —
— vér unnum gný Gunnar —
glaðr í nótt á Jaðri.
Svá hefr ǫllungis illa
— ek gekk reiðr of skeiðar —
— jǫrð veldr manna morði —
mitt rán getit hônum.
Lítt mun inn hvíti halr glaðr í nótt á Jaðri; hrafn etr af getnum ná; vér unnum gný Gunnar. Svá hefr rán mitt getit hônum ǫllungis illa; ek gekk reiðr of skeiðar; jǫrð veldr morði manna.
Little will the pale warrior be glad tonight in Jæren; the raven eats from the corpse it has got; we made the clamour of Gunnr <valkyrie> [BATTLE]. Thus robbing me has brought him an entirely bad outcome; I walked enraged across the warships; land causes the death of men.
[2] af ná getnum: af 321ˣ, ‘ar af gottnum’ FskAˣ
[2] hrafn etr af getnum ná ‘the raven eats from the corpse it has got’: Like Lv 6/2, a stereotypical ‘raven’ motif, and the line has an almost exact counterpart in Þjsk Hák 1/6 (ÍF 27; cf. Fidjestøl 1982, 68). The corpse is presumably that of Erlingr (Hkr 1893-1901, IV).