Fyll horn, kona; fell af hesti
Rannveigar sonr, þars riðu drengir.
Kunnut Sygnir á sǫðuldýrum
fullvel fara; fœr mér ok þér.
Fyll horn, kona; sonr Rannveigar fell af hesti, þars drengir riðu. Sygnir kunnut fara fullvel á sǫðuldýrum; fœr mér ok þér.
Fill the horn, woman; Rannveig’s son [= Halldórr] fell from his horse where the fine fellows were riding. The Sygnir do not know how to travel very well on saddle-beasts [HORSES]; bring [it] to me and to you.
[5] Kunnut: ‘knunu æigi’ 76aˣ
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |