Stinn sár þróask stórum;
sterk egg frǫmum seggjum
hvast skerr hlífar traustar;
hár gramr lifir framla.
Hrein sverð litar harða
hverr drengr; gǫfugr þengill
— ítr rǫnd furask undrum —
unir bjartr snǫru hjarta.
Stinn sár þróask stórum; sterk egg skerr hvast traustar hlífar frǫmum seggjum; hár gramr lifir framla. Hverr drengr litar harða hrein sverð; ítr rǫnd furask undrum; gǫfugr þengill unir bjartr snǫru hjarta.
Severe wounds increase greatly; the strong edge sharply cuts firm shields for outstanding men; the sublime lord lives splendidly. Each warrior powerfully colours polished swords; the precious shield-rim is wonderfully furrowed; the glorious ruler enjoys, cheerful, a bold heart.
[8] bjartr ‘cheerful’: Kock (Skald; NN §2174) opts for the R variant bjart here, which he takes as an adv. modifying unir ‘enjoys’ (l. 8), his reason being that each noun in this stanza is qualified by an adj. and each verb modified by an adv. However, bjart is not attested as an adv., and the prose commentary paraphrases the clause as follows (SnE 2007, 6): konungrinn unði glaðr frœknu hjarta ‘the king enjoyed, cheerful, a bold heart’ (see also SnE 2007, 48).