Lætr, sás Hákun heitir,
— hann rekkir lið — bannat
— jǫrð kann frelsa — fyrðum
friðrofs konungr ofsa.
Sjálfr ræðr alt ok Elfar
ungr stillir sá milli
— gramr á gipt at fremri —
Gandvíkr jǫfurr landi.
Konungr, sás heitir Hákun, lætr bannat fyrðum ofsa friðrofs; hann rekkir lið; kann frelsa jǫrð. Jǫfurr, sá ungr stillir, ræðr sjálfr landi alt milli Gandvíkr ok Elfar; gramr á at fremri gipt.
The king, who is called Hákon, prevents people [from engaging in] the violence of truce-breaking; he emboldens the host; he can protect the country. The prince, that young leader, himself rules the land all the way between the White Sea and the Götaälv; the lord has all the more outstanding good luck.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |