Forað Lv 4VIII (Ket 24)/8 — skíni ‘shines’
Gang hóf ek upp í Angri, eigraða ek á til Steigar;
skálm †glotadrra skroptu†, sk*arn tadda ek á til Karmtar,
elda mun ek á Jaðri ok at Útsteini blása.
Þá mun ek austr við Elfi, áðr dagr á mik skíni,
ok með brúðkonum beigla ok bráðliga gefit jarli.
Ek hóf upp gang í Angri, ek eigraða á til Steigar; skálm †glotadrra skroptu†, ek tadda sk*arn á til Karmtar, ek mun elda á Jaðri ok blása at Útsteini. Þá mun ek austr við Elfi, áðr dagr skíni á mik, ok beigla með brúðkonum ok bráðliga gefit jarli.
I began my expedition in Angr, I sauntered on to Steig; [my] short sword … , I spread dung [on the way] to Karmøy, I will kindle fire in Jæren and blow at Utstein. Then I will go east near the Götaälv, before day shines upon me, and lumber about with the bridesmaids and at once be given [in marriage] to the jarl.
notes
[8] áðr dagr skíni á mik ‘before day shines upon me’: This temporal clause indicates how far Forað must travel before daybreak, namely to the borderland between Norway and Sweden (Götaälv). The wording however also evokes the motif of the petrification of giants when the rays of the sun fall upon them; cf. HHj 29-30.