Forað Lv 4VIII (Ket 24)/2 — eigraða ‘sauntered’
Gang hóf ek upp í Angri, eigraða ek á til Steigar;
skálm †glotadrra skroptu†, sk*arn tadda ek á til Karmtar,
elda mun ek á Jaðri ok at Útsteini blása.
Þá mun ek austr við Elfi, áðr dagr á mik skíni,
ok með brúðkonum beigla ok bráðliga gefit jarli.
Ek hóf upp gang í Angri, ek eigraða á til Steigar; skálm †glotadrra skroptu†, ek tadda sk*arn á til Karmtar, ek mun elda á Jaðri ok blása at Útsteini. Þá mun ek austr við Elfi, áðr dagr skíni á mik, ok beigla með brúðkonum ok bráðliga gefit jarli.
I began my expedition in Angr, I sauntered on to Steig; [my] short sword … , I spread dung [on the way] to Karmøy, I will kindle fire in Jæren and blow at Utstein. Then I will go east near the Götaälv, before day shines upon me, and lumber about with the bridesmaids and at once be given [in marriage] to the jarl.
readings
[2] eigraða: eigraði 471
notes
[2] ek eigraða á til Steigar ‘I sauntered on to Steig’: This is the only occurrence of the verb eigra in poetry. Since á is an adv. it evidently alliterates with eigraða and the two alliterating words in the first half-line, the adv. upp and the place-name Angri. The second half-line of the long-line thus has two alliterating words, a fairly common phenomenon in eddic metres.