Fýstiz hann með ofsa æstum
að viðrlíkjaz yfrið ríkum
guðs eingetnum syni, en síðan,
sier nægjandi en eingum vægja.
Fúll metnaðrinn er með öllu;
óvarliga, svá ritning próvar;
ætlar sier við dýran drottin
deila megni, hversu er vegnar.
Með æstum ofsa fýstiz hann að viðrlíkjaz guðs yfrið ríkum eingetnum syni, en síðan, nægjandi sier, en vægja eingum. Fúll metnaðrinn er óvarliga með öllu; svá próvar ritning; ætlar sier deila megni við dýran drottin, hversu er vegnar.
With raging hubris he wanted to match himself with God’s abundantly powerful only-begotten son [= Christ], and then, sufficient to himself, to yield to no one. Foul presumption is utterly careless; thus Scripture proves; he intends to pit his strength against the splendid Lord however it turns out.