Vasa sunnudag, svanni,
— seggr hné margr und eggjar —
morgin þann, sem manni
mær lauk eða ǫl bæri,
þás Sveinn konungr sína
saman tengja bað drengi
— hrátt gafsk hold at slíta
hrafni — skeiðar stafna.
Svanni, vasa þann morgin, sunnudag, sem mær bæri manni lauk eða ǫl — margr seggr hné und eggjar —, þás Sveinn konungr bað drengi sína tengja saman stafna skeiðar; hrátt hold gafsk hrafni at slíta.
Lady, on that morning, a Sunday, it was not as if a maiden was bringing a man leek or ale — many a man sank down beneath blades — when King Sveinn ordered his warriors to join together the stems of the longship; raw flesh was given to the raven to tear.
[1] Vasa (‘Vara’): ‘Varar’ E, ‘Varr a’ 53, var á Bb(110ra), 61(129rb), Tóm, ‘Va’ Bb(110ra), var at 73aˣ
Irregular verbs: vera (to be)
indic. | subj. | ||||
---|---|---|---|---|---|
pres. | past | pres. | past | ||
sing. pl. | 1 2 3 1 2 3 | em ert er erum eruð eru | var vart var várum váruð váru | sé sér sé sém séð sé | væra værir væri værim værið væri |
imperative past part. | ver, verið verit |