Valdr nam vígs á kveldi
vitr um kóng að sitja;
þá lá hoskr í hvílu
hildingr í lyftingu.
Skjöldungr ekki skyldi
skreyttum glaðr af Naðri,
þess að Þorkell vissi
þrekstrangr, mega ganga.
Vitr valdr vígs nam að sitja um kóng á kveldi; þá lá hoskr hildingr í hvílu í lyftingu. Glaðr skjöldungr skyldi ekki mega ganga af skreyttum Naðri, þess að þrekstrangr Þorkell vissi.
The astute ruler of battle [WARRIOR = Þorkell] lay in wait for the king in the evening; at that time the wise ruler was lying in bed in the after-deck. The joyous prince ought not to be able to get off the adorned Naðr (‘Adder’), so far as mightily strong Þorkell knew.
[2] kóng ‘the king’: The monosyllabic contracted form of konungr ‘king’, not current before the C14th (Finnur Jónsson 1884-91, 123; ANG §160, Anm.) is metrically necessary here, and probably also in st. 6/7.