‘Á baki létu blíkja — barðir vôru grjóti —
Sváfnis salnæfrar seggir hyggjandi.
Œstusk austkylfur ok of Jaðar hljópu
heim ór Hafrsfirði ok hugðu á mjǫðdrykkju.
‘Hyggjandi seggir létu Sváfnis salnæfrar blíkja á baki; vôru barðir grjóti. Austkylfur œstusk ok hljópu of Jaðar, heim ór Hafrsfirði, ok hugðu á mjǫðdrykkju.
‘Sensible men made shingles of the hall of Sváfnir <= Óðinn> [(lit. ‘hall-shingles of Sváfnir’) = Valhǫll > SHIELDS] gleam on their backs [in flight]; they were pelted with stones. The east-cudgels were stirred up and ran across Jæren, homewards from Hafrsfjorden, and concentrated on mead-drinking.
[3] salnæfrar ‘hall-shingles’: Birch bark was used for laths under the thatch (cf. Note to ÞjóðA Magn 6/7II). The kenning derives its meaning from the belief that the roof of Valhǫll was formed of gilded shields (see Grí 9/5; SnE 2005, 7).