Fyrr mun heimr ok himnar,
hugreifum Ôleifi,
— hann vas mennskra manna
mest gótt — í tvau bresta,
áðr an glíkr at góðu
gœðingr muni fœðask;
kœns hafi Kristr inn hreini
konungs ǫnd ofar lǫndum.
Heimr ok himnar mun fyrr bresta í tvau, áðr an gœðingr glíkr hugreifum Ôleifi at góðu muni fœðask; hann vas mest gótt mennskra manna; hafi Kristr inn hreini ǫnd kœns konungs ofar lǫndum.
Earth and heavens will sooner split in two before a chieftain equal to glad-hearted Óláfr in goodness might be born; he was the greatest good among human beings; may the pure Christ keep the soul of the wise king high above the lands.
[6]: The same line occurs (as a variant reading) as Arn Þorfdr 24/8II.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |