Fyrr mun heimr ok himnar,
hugreifum Ôleifi,
— hann vas mennskra manna
mest gótt — í tvau bresta,
áðr an glíkr at góðu
gœðingr muni fœðask;
kœns hafi Kristr inn hreini
konungs ǫnd ofar lǫndum.
Heimr ok himnar mun fyrr bresta í tvau, áðr an gœðingr glíkr hugreifum Ôleifi at góðu muni fœðask; hann vas mest gótt mennskra manna; hafi Kristr inn hreini ǫnd kœns konungs ofar lǫndum.
Earth and heavens will sooner split in two before a chieftain equal to glad-hearted Óláfr in goodness might be born; he was the greatest good among human beings; may the pure Christ keep the soul of the wise king high above the lands.
[1] mun ‘will’: As frequently, a sg. verb has a cpd subject (heimr ok himnar ‘earth and heavens’); cf., e.g., Þorm Lv 22/3, and see NS §70a. — [1, 4] heimr ok himnar mun fyrr bresta í tvau ‘earth and heavens will sooner split in two’: Further examples of adynaton or impossibilia appear both in skaldic poetry (e.g. Eyv Hák 20, 21; ÞKolb Eirdr 8/7-8; KormǪ Lv 18V, 33V, 42V (Korm 19, 52, 61); Arn Þorfdr 24II; SnSt Ht 102III) and in eddic poetry (Vsp 57), as well as on the C11th memorial runestone at Skarpåker (SRdb Sö 154): Iarð skal rifna ok upphiminn ‘the earth and sky shall be riven’; see Heusler (1923, 181), Einar Ól. Sveinsson (1966-9, 43-51), Lönnroth (1981, 319-21), and Fidjestøl (1982, 190-3) for discussion. Arn Þorfdr 24II is clearly influenced by Hallfreðr.
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- |