Landi víkr, en leika
lǫgr tér á við fǫgrum
— síð mun seggr at hróðri
seina — norðr at einu.
Þenna rístk með þunnu
— þýtr jarðar men — barði
einum út frá Spáni
ǫfundkrók í dag hróki.
Landi víkr norðr at einu, en lǫgr tér leika á fǫgrum við; seggr mun síð seina at hróðri. Rístk þenna ǫfundkrók út frá Spáni með þunnu barði í dag einum hróki; men jarðar þýtr.
The land veers north continuously, and the sea plays on the beautiful wood; the man [I] is slow to delay the poem. I cut this enmity-detour [lit. enmity-hook] away from Spain with a slender prow today for a certain scoundrel; the necklace of the earth [SEA] resounds.