Rv Lv 23II/3 — mun ‘is’
Landi víkr, en leika
lǫgr tér á við fǫgrum
— síð mun seggr at hróðri
seina — norðr at einu.
Þenna rístk með þunnu
— þýtr jarðar men — barði
einum út frá Spáni
ǫfundkrók í dag hróki.
Landi víkr norðr at einu, en lǫgr tér leika á fǫgrum við; seggr mun síð seina at hróðri. Rístk þenna ǫfundkrók út frá Spáni með þunnu barði í dag einum hróki; men jarðar þýtr.
The land veers north continuously, and the sea plays on the beautiful wood; the man [I] is slow to delay the poem. I cut this enmity-detour [lit. enmity-hook] away from Spain with a slender prow today for a certain scoundrel; the necklace of the earth [SEA] resounds.
readings
[3] mun: man ek R702ˣ
grammar
Verbs: Preterite-present verbs
The present tense of these verbs is like the past tense of strong verbs, and their past tense is weak.
| eiga | mega | kunna | skulu | munu | muna | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indic. pres. | sing. pl. | 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd | á átt á eigum eiguð eigu | má mátt má megum meguð megu | kann kannt kann kunnum kunnuð kunnu | skal skalt skal skulum skuluð skulu | mun munt mun munum munuð munu | man mant man munum munið muna |
| indic. past stem subj. pres. stem subj. past stem | átt- eig- ætt- | mátt- meg- mætt- | kunn- kunn- kynn- | skyld- skyl- skyld- | mund- myn- mynd- | mund- mun- mynd- | ||