Það saung og í gröf geinginn
grundu huldr til stundar
enn með iðran sannri
öðlingr til refsingar:
‘hugþekka mun hlakka
hróðrslungin loftunga,
mána valdr hinn mildi,
mín riettvísi þína.’
Öðlingr, huldr grundu til stundar til refsingar og geinginn í gröf, saung það enn með sannri iðran: ‘hróðrslungin loftunga mín mun hlakka hugþekka riettvísi þína, hinn mildi valdr mána.’
The king, covered with earth for a time as punishment and gone into the grave, yet sang that with true repentance: ‘my eulogy-encircled tongue of praise will exult your beloved righteousness, merciful ruler of the moon [= God].’