Vísts, at frá berr flestu
Fróða meldrs at góðu
vel skúfaðra vífa
vǫxtr þinn, konan svinna.
Skorð lætr hár á herðar
haukvallar sér falla
— átgjǫrnum rauðk erni
ilka — gult sem silki.
Konan svinna, vísts, at vǫxtr þinn berr at góðu frá vel flestu vífa skúfaðra meldrs Fróða. Skorð haukvallar lætr hár, gult sem silki, falla á herðar sér; rauðk ilka átgjǫrnum erni.
Wise woman, it is certain that your [hair-]growth surpasses in beauty [that of] pretty much most women with locks [like] the meal of Fróði <legendary king> [GOLD]. The prop of the hawk-field [ARM > WOMAN] lets her hair, yellow like silk, fall onto her shoulders; I reddened the claws of the food-hungry eagle.
[6, 7] lætr hár falla á herðar sér ‘lets her hair fall onto her shoulders’: The saga prose notes that Ermingerðr hafði laust hárit, sem meyjum er títt at hafa, ok hafði lagt gullhlað um enni sér ‘had loose hair, as is the custom with unmarried women, and had put a gold band around her forehead’. See also Note to Árm Lv 3/7.