Rekit hefk Rǫgnvalds dauða
— rétt skiptu því nornir —
— nús folkstuðill fallinn —
at fjórðungi mínum.
Verpið, snarpir sveinar,
þvít sigri vér rôðum,
(skatt velk hônum harðan)
at Háfœtu grjóti.
Hefk rekit dauða Rǫgnvalds at fjórðungi mínum; nornir skiptu því rétt; nús folkstuðill fallinn. Verpið grjóti at Háfœtu, snarpir sveinar, þvít vér rôðum sigri; velk hônum harðan skatt.
I have avenged Rǫgnvaldr’s death for my quarter-share; the norns arranged that rightly; now the people’s support [RULER] is fallen. Throw stones at Háfœta (‘Long-legs’), brave lads, because we hold the victory; I choose hard tribute for him.
[2] rétt skiptu því nornir: so F, J1ˣ, J2ˣ, 332ˣ, Flat, 761bˣ, en réðu því nornir Kˣ, R702ˣ, ‘enn roðo þvi nꝍrer’ with rétt skiptu því nornir in margin FskAˣ, ‘enn roðo þvi no᷎rer’ 301ˣ
[2] nornir skiptu því rétt ‘the norns arranged that rightly’: Torf-Einarr’s comment may mean that the norns were right both to appoint him to succeed in vengeance and to decree that Hálfdan should die (cf. Mundal 1993, 255). The reading skiptu rétt ‘arranged rightly’ has stronger support across the stemma, while en réðu ‘but/and ruled’ may have been influenced by rôðum, the majority reading in l. 6.