Eymðit ráð við Rauma
reiðr Eydana meiðir;
heit dvínuðu Heina;
hyrr gerði þá kyrra.
Reiðr meiðir Eydana eymðit ráð við Rauma; heit Heina dvínuðu; hyrr gerði þá kyrra.
The wrathful harmer of Island-Danes [= Haraldr] did not soften his treatment of the Raumar; the threats of the Heinir fell away; fire made them quiet.
[1] Eymðit: so U, A, ‘Ø̨mþit’ R, ‘O‘mdit’ Tˣ, ‘.ymdít’ 744ˣ, ‘Eímdí’ C
[1] eymðit ‘did not soften’: So Konráð Gíslason, 1879a, 195-7. The R reading ‘Ø̨mþit’ may, like U and A, represent Eymðit since normalised ey is among the values of <ǫ> in R, though rare (see SnE 1848-87, III, xvi-xvii). The (rare) verb eyma is a derivative of the adj. aumr ‘poor, wretched’.