Vann, þás Venðr of minnir,
vápnhríð konungr síðan;
sveið of ôm at Jómi
illvirkja hræ stillir.
Búk dró bráðla steikðan
blóðugr vargr af glóðum;
rann á óskírð enni
allfrekr bani hallar.
Konungr vann síðan vápnhríð, þás Venðr of minnir; stillir sveið of ôm hræ illvirkja at Jómi. Blóðugr vargr dró búk, bráðla steikðan, af glóðum; allfrekr bani hallar rann á óskírð enni.
The king worked then a weapon-blizzard [BATTLE], which Wends remember; the ruler singed around dark corpses of evil-doers at Wollin. The bloody wolf dragged a body, swiftly-roasted, from the embers; the most ravenous slayer of the hall [FIRE] darted over unbaptised brows.
[2] síðan ‘then’: The adv. is here construed with vann ‘worked’ (as in NN §820) rather than with impersonal minnir ‘remembered’ (as in Skj B).