Anon Lil 52VII/2 — yfirvaldanda ‘of the supreme ruler’
Er æ minnilig eftirdæmi
yfirvaldanda himins og landa;
hneigði nú sinn háls og beygði
hverjum þræl, er lysti að berja,
fátalaðr með lítillæti,
lágraustaðr með ásjón fagri,
svá bjóðandi sínum dauða
sína önd fyrir nauðsyn mína.
Eftirdæmi yfirvaldanda himins og landa er æ minnilig; hneigði nú háls sinn og beygði hverjum þræl, er lysti að berja, fátalaðr með lítillæti, lágraustaðr með fagri ásjón, svá bjóðandi önd sína sínum dauða fyrir nauðsyn mína.
The example of the supreme ruler of heaven and lands [= God (= Christ)] is forever memorable; he now bent his neck and bowed before every slave who desired to strike, saying little with humility, softly spoken with a fair face, thus offering his soul in his death on account of my need.
readings
[2] yfirvaldanda: yfirbjóðandi 99a, 622, 713, 705ˣ, 4892, að yfirbjóðandinn Vb, 41 8°ˣ
notes
[2] yfirvaldanda himins og landa ‘of the supreme ruler of heaven and earth [= God (= Christ)]’: The same formula is used in 58/8. These two instances in Lil are the only attestations of the cpd yfirvaldandi, but see Sigfús Blöndal 1920-4 for the analogous forms yfirvald and yfirvaldsmaður in MIcel.
kennings
- yfirvaldanda himins og landa — of the supreme ruler of heaven and lands [= God (Christ)]
grammar
case: gen.