Tók Holmbúa hneykir
harðan taum við Rauma;
þar hykk fast ins frœkna
fylking Haralds gingu.
Eldr vas gǫrr at gjaldi;
gramr réð, en þá téði
hár í hóf at fœra
hrótgarmr búendr arma.
Hneykir Holmbúa tók harðan taum við Rauma; þar hykk fylking ins frœkna Haralds gingu fast. Eldr vas gǫrr at gjaldi; gramr réð, en hár hrótgarmr téði þá at fœra arma búendr í hóf.
The confounder of the Island-dwellers [= Haraldr] took a hard rein against the Raumar; there I think the troop of the bold Haraldr advanced strongly. Fire was used in requital; the king had his way, and the towering roof-hound [FIRE] served then to bring the wretched farmers into moderation.
[3] frœkna: frægsta FskBˣ, FskAˣ, Mork, H, fegrsta E, fræga Flat, ‘fregrsta’ Hr
[3] hykk; frœkna ‘I think; of the bold’: The reading of the Fsk mss, Mork and H, frægsta ‘most famous’ would also fit well, and would form a skothending with the verb, provided the form was read as hygg’k, as in Andersson and Gade 2000, 216.