Þá varð fastr við fóstra
farmr Sigvinjar arma,
sás ǫll regin eygja,
ǫndurgoðs, í bǫndum.
Loddi rô við ramman
reimuð Jǫtunheima,
en holls vinar Hœnis
hendr við stangar enda.
Þá varð farmr arma Sigvinjar, sás ǫll regin eygja í bǫndum, fastr við fóstra ǫndurgoðs. Rô loddi við ramman reimuð Jǫtunheima, en hendr holls vinar Hœnis við enda stangar.
Then the cargo of the arms [LOVER] of Sigyn <goddess> [= Loki], the one whom all the divine powers eye in bonds, was [stuck] fast to the fosterer of the ski-deity [= Skaði > = Þjazi]. The staff stuck to the mighty haunter of Jǫtunheimar [= Þjazi], and the hands of the loyal friend of Hœnir [= Loki] [stuck] to the end of the pole.
[2] Sigvinjar (‘sigyniar’): so all others, Signýjar R
[2] farmr arma Sigvinjar ‘the cargo of the arms [LOVER] of Sigyn <goddess> [= Loki]’: Sigyn was Loki’s wife (cf. SnE 2005, 27); there are a number of similarly formed kennings for the wives or mistresses of supernatural figures in the skaldic corpus (cf. Meissner 252-3, 255). The reference to Sigyn here may well be a pointed one; see the following Note and Holtsmark (1949, 26). The more archaic form of the name (Sigvinjar rather than Sigynjar) is required by the metre (see Note to Bragi Rdr 2/3-4).