Tíðhǫggvit lét tyggi
Tryggva sonr fyr styggvan
Leiknar hest á lesti
ljótvaxinn hræ Saxa.
Vinhróðigr gaf víða
vísi margra Frísa
blǫkku brúnt at drekka
blóð kveldriðu stóði.
Tyggi, sonr Tryggva, lét hræ Saxa tíðhǫggvit á lesti fyr styggvan, ljótvaxinn hest Leiknar. Víða gaf vinhróðigr vísi blǫkku stóði kveldriðu brúnt blóð margra Frísa at drekka.
The ruler, Tryggvi’s son [= Óláfr Tryggvason], had the corpses of Saxons cut down often, finally, before the edgy, ugly-grown horse of Leikn <troll-woman> [WOLF]. Far and wide the friend-exulting prince gave the black stud of the evening-rider [TROLL-WOMAN > WOLF] the dark blood of many Frisians to drink.
[1] ‑hǫggvit: ‘hoggot’ 62, Flat, ‘hoggvic’ FskBˣ
[1] lét tíðhǫggvit ‘had ... cut down often’: Vann ‘caused (to be cut down), succeeded in (cutting down)’ is an equally good reading to lét; cf. st. 4/1.