Aur spornuðuð, arnar
ilrjóðr, af Svíþjóðu;
herr fylgði þér, harri,
hraustr í Nóreg austan.
Flýði Sveinn enn síðan
sannráðinn frá láði;
erlendis frák undan
Alfífu son drífa.
Spornuðuð aur, ilrjóðr arnar, af Svíþjóðu; hraustr herr fylgði þér, harri, austan í Nóreg. Enn síðan flýði Sveinn, sannráðinn, frá láði; frák son Alfífu drífa undan erlendis.
You trod the soil, sole-reddener of the eagle [WARRIOR], on the way from Sweden; a valiant army followed you, prince, from the east into Norway. Later again Sveinn fled, truly betrayed, from the land; I learned that Ælfgifu’s son [= Sveinn] dashed away abroad.
[5] enn: om. J2ˣ
[5] enn síðan ‘later again’: Bjarni Aðalbjarnarson in ÍF 28 takes flýði Sveinn ‘Sveinn fled’ as a separate cl., and reads en ‘and/but’ as introducing the remainder of the helmingr.