Bôrum jôrn at œrnu
ískǫld á lið vísa;
skjótt ríða nú skreyttar
Skônunga lokvánir.
Rauðr leikr of bœ breiðum
bráðr at óru ráði
eldr, en ernir valda
atblásendr því vási.
Bôrum ískǫld jôrn at œrnu á lið vísa; skreyttar lokvánir Skônunga ríða nú skjótt. Rauðr eldr leikr bráðr of breiðum bœ at ráði óru, en ernir atblásendr valda því vási.
We carried ice-cold irons [weapons] in good measure against the prince’s troop; the Skánungar’s fancy hopes for the outcome are now dispersing [lit. riding] swiftly. Red fire sports, hasty, over the broad settlement at our behest, and brisk inflamers bring about that trouble.
[7-8] atblásendr valda því vási ‘inflamers bring about that trouble’: Blása at ‘blow at/upon’ is used especially of blowing a fire into a blaze, while vás n. is ‘toil, trouble’, especially in the context of hard, wet journeys beset by rain or sea-spray. The image is thus both literal and metaphorical, and has resonances with the storm-blown blaze in st. 6. Finnur Jónsson’s non-literal translation of átblásendr as ‘strife-makers’ (ufredsstiftere) in Hkr 1893-1901, IV and Skj B elicited an indignant response from Kock (NN §868).