Ek tók lystr, né lastak
— leyfð íð es þat — síðan,
sóknar Njǫrðr, við sverði
— sás mínn vili — þínu.
Þollr, fekkt húskarl hollan
— hǫfum ráðit vel báðir —
látrs, en ek lánardróttin,
linns blóða, mér góðan.
Ek tók lystr við sverði þínu, Njǫrðr sóknar, né lastak síðan; sás vili mínn; þat es leyfð íð. Þollr látrs blóða linns, fekkt hollan húskarl, en ek mér góðan lánardróttin; hǫfum báðir ráðit vel.
I accepted, eager, your sword, Njǫrðr <god> of combat [WARRIOR], and I will not find fault with it afterwards; this is what I wish; it is a praiseworthy occupation. Fir-tree of the lair of the serpent’s brother [SERPENT > GOLD > MAN], you got a loyal retainer, and I [got] for myself a good liege lord; we have both decided well.
[1] né lastak (‘ne ek lasta’): ‘ne e[…] asta’ 325VI, mǫrk lasta 78aˣ, ek lasta 61, en ek lasta Flat, til lasta Tóm